Droba Stanisław Augustyn (1870–1913), lekarz, docent U. J., ur. w Tarnowcu koło Jasła, uzyskał stopień doktora wszech nauk lek. w U. J. w r. 1896, po czym pracował do r. 1900 w Klinice Chirurgicznej jako asystent pod kierunkiem prof. Obalińskiego i Kadera. Od r. 1900 pełnił obowiązki asystenta zakładu weterynarii i habilitował się w r. 1904 do bakteriologii. W r. 1905 zamianowano go zastępcą ordynatora oddziału chorób zakaźnych szpitala św. Łazarza w Krakowie, a wkrótce potem ordynatorem tegoż oddziału. Od r. 1901 do 1903 pracował pod Miecznikowem w Instytucie Pasteura w Paryżu. W r. 1905 podjął wspólnie z doc. Kuczerą ze Lwowa badania nad panującą wówczas epidemią zapalenia opon mózgowych i stwierdził, że swoistym dla tej choroby zarazkiem jest pneumokok Weichselbauma. W r. 1912 zwiedził zagraniczne zakłady dla chorób zakaźnych z polecenia Wydziału Krajowego. Był autorem 14 prac naukowych z zakresu chirurgii i bakteriologii. Zmarł w kwietniu 1913 r., zakaziwszy się nosacizną od chorego w swym oddziale.

Wachholz L., Wydział Lek. U. J., Kr. 1935; »Przegląd Lek.« 1914, nr 16 (R. Nitscha wspomnienie pośmiertne).       

Leon Wachholz